Charakterystyka pracy materiałów piankowych jest dość specyficzna i niejednokrotnie nie ma możliwości zastąpienia takiego materiału litym elastomerem gumowych, silikonowym lub poliuretanowym. Związane jest to z poroforową budową materiału. Poddaje się dużym sprężeniom objętościowym bez widocznych wyboczeń bocznych materiału. Dodatkowo po ustąpieniu siły ściskającej pianka poliuretanowa potrafi w krótkim czasie powrócić do pierwotnego kształtu. Bazą surowcową większości pianek poliuretanowych jest elastomer MDI/Polieter. Charakteryzuje się ona dużą odbojnością oraz sprężystością, niestety minusem jest mała wytrzymałość mechaniczna na rozrywanie oraz słaba odporność na zużycie ścierne materiału. Pewnym rodzajem rozwiązania jest stosowanie pianek integralnych, tzn. takich które tworzą pewnego rodzaju litą skórkę na powierzchni pianki (grubość takiej warstwy mieści się w przedziale 0,5-5mm). Minusem takiego zastosowania jest to, że litą powłokę tworzy dalej poliuretan na bazie polieteru. W związku w powstałym nieudogodnieniem wypracowaliśmy powłoki poliuretanowe na bazie poliestrów, które charakteryzuję się parametrami wytrzymałościowymi 20-krotnie większymi niż w przypadku polieterów. Zastosowanie odpowiedniego primera pozwala na trwałe połączenie porowatej warstwy pianki z litym poliestrowym elastomerem poliuretanowym. Częstym zastosowaniem takich kompozytów jest przemysł transportowy – materiał musi pracować jak piankowy i charakteryzować się właściwościami litych poliuretanów MDI/poliester.